یه وقتایی اونقدر خودمون رو درگیر فلسفه ها و پیچیدگی ها و تحلیل ها و تفسیر ها و بلاه بلاه می کنیم ، که یادمون میره گاهی چقدر میشه با سادگی ها از ته دل لذت برد.
جناب مالکی واقعاً ممنون از این پیوندِ جذابِ به دل نشینِ فراموش نشدنیِ سادگی و خلاقیت.
بعد مدت ها بر خلاف لب هامون ، که این روزها خیلی از ته دل نمی خنده ، چشمامون رو از ته دل خندوندید.
لذّت بردیم ، اونقدر که بعد از دو سال و نیم دلم خواست توی تیوال درباره یه نمایش بنویسم تا خاطرش باهام بمونه...