در کمال نا امیدی یک اجرای بسیار متوسط و کش دار که با حذف بسیاری از صحنه ها هم اتفاق خاصی رخ نمی داد. بازی درخشان جناب نصیریان و جناب حسینی تنها نکات مثبت نمایش بودند و اگر باقی ماجراها در روایت های ایشان خلاصه می گردید چیزی از دست نمی رفت. طراحی صحنه بسیار ابتدایی و انباشته از مبلمان های بیهوده و امان از دست این صدا برداری که در نمایش ها شاهد آن هستیم که روح اجرای زنده را می کُشد.