شب گذشته به پیشنهاد دوستان تیوالی |بازی یالتا| را دیدم..کار دلنشینی بود..

بعد از مدتها نمایشی عاشقانه دیدم ، عاشقانه ای که برای همه ی ما ملموسه.. بعضی وقتها انقدر عاشقیم که همه ی مواقعیتهای زندگیمون مثل خانوادمون،کارمون،تحصیلمون میشه |خواب و رویا| و زندگی با عشق خیالیمون تبدیل به تنها واقعیت زندگیمون میشه..باهاش عششششق میکنیم،زندگی میکنیم....

همیشه بر این باور بودم تیاترهای بی ادعا و ساده کارهای خوبی از آب درمیان و دیشب هم دوباره به این حرفم ایمان آوردم.

بازی یالتا نمایشنامه منسجمی داره،طراحی صحنه ساده ست اما به تماشاگر اجازه می‌دهد که باقی ماجرا را با تخیل خودش بسازد. کافی است نمایشنامه به شما بگوید این‌جا آبشار است و شما آبشار را تصور می‌کنید.
وحید رهبانی فوق العاده،بدون توپوق و خطا....

به هرحال اگه میخواید 1کار ساده بدون بازیگرهای معروف و دور از هیاهو ببینید این کار پیشنهاد میشه...