من تقریبا تا امروز همه نمایشهای رو دیدم متاسفانه (شاید خوشبختانه) کارهای خارجی حتی بدترین هاشون از بهترین کارهای ایرانی جشنواره بهتر بودن ادیسه و نویسنده عالی بودن بعد تو کارهای ایرانی گنبد به دوش و بیست ویک جز کارهای ایرانی متوسط و خوب بودند متاسفانه جز بدترین کارها هام همین رویاشب نیمه تابستان ... بود و بغلم کن تا دمپایی نیومده
اما چند تا چیز برام خیلی جالب بود اول :نمایشهای ایرانی که تو سالن اصلی اجرا شدن علاوه بر اینکه متن مناسبی نداشتند همه از میزان سن نور و صدا دچار مشکل بودند و احتمالا بعلت اینه که نتونسته بودند چند جلسه ای روی سن اصلی تمرین کنند چون به راحتی این عوامل قابل حل شدن بود البته نمایشهای خارجی اجرا شده تو سالن اصلی این مشکل را نداشتند چون احتمالا بارها تو سالنهای با این ابعاد اجرا شده بودند (یه فرضیه است)
دومین چیزی که خیلی تو چشم میزد متن های ضعیف و تیکه پاره شده نمایشها بود
سومین عامل تعدا عروسک گردان و بازیگر تاتر ایرانی بود انگار مجبور بودند و هر چه این تنوع بیشتر شد کار ضعیف تر شد حالا استثناهای هم مثل گنبد به دوش بودند ولی خب وقتی نگاه می کنی به کارهای هلند و المان و روسیه حداکثر دونفر روی صحنه بودند حتی نمایش بیست و یک هم با یک بازیگر کار بسیار بهتری شده بود
حالا چراییی این ها رو من دیگه نمی تونم بگم من فقط یک تاتر بینم نه یک کارشناس