این کار نشون میده که میشه یک کار ساخت که دو ساعت تموم آدم رو از خنده روده بر کنه اما یه ذره مزه پرونی و دلقک بازی و ادا و اطوارهای بچگانه رو چاشنیش نکنه که برعکس متنی قوی با اطلاعات سرشار از منابع تاریخی با دیالوگهای حسابی و کارشده و بازیهای فوق العاده تحویل آدم بده .. واقعا که لذت بردم.. ارزش چند بار دیدن دیگه هم داره..
راستی کاشکی در مورد اون صندلی نامرعی حمورابی و اون خم شدنهای مایکل جکسونیش ! یه توضیحی می دادن که از چه تکنیکی استفاده کرده بودن؟ خیلی جالب بود.