همه چیز را دوست داشتم: داستان٬ طراحی صحنه٬ موسیقی و البته بازی ها را. بی نهایت از آقای فراهانی عزیز سپاسگذارم که در این روزهایی که اکثر اجراها غیر ایرانی هستند و به شکل بی سابقه ای نمایش های مُدرنِ غربی در اولویت قرار گرفتند٬ اجرایی کاملاً ایرانی را روی صحنه بردند که شاید شجاعت میخواهد! پیشنهاد میکنم اگر دوست دارید یک اجرای خوبِ ایرانی ببینید٬ کار را از دست ندهید.

پ.ن: صحنه ای که کاکارستم دست و چشم بسته به سراغ آکل میرود٬ شبیه به صحنه روی آوردن „حُر„ به امام حسین بود که در تعزیه اجرا میشود که آقای فراهانی با توجه به سابقه تعزیه خوانی٬ در اجرا استفاده کردند.

ممنون از همه٬ با آرزوی سلامتی برای آقای فراهانی عزیز.