درباره ی گذشته ای که فراموش کردیم ، دروغ نگوییم.
(این پیام متن زیره این رو برای تنبل هایی مثل خودم که حوصله خوندن متن طولانی ندارن نوشتم .)

اینجا کلاس درس عربی نیست ، منم معلم نیستم و بر عکس از عربی چیزی نمی فهمم، ولی خوبه بدونید که کلمه " انسان " عربیه و از فعل نسی گرفته شده یعنی فراموش کردن . انسان فراموش کاره ،گذشته رو یادش میره .کدوممون زلزله تهران رو هر روز یادمون میاد ؟ یادمه شبش هم طوفان شد و همه  شب رو با ترس صبح کردند.خیلی ها یادشون افتاد که ممکنه بمیرن ، بعضی ها یاد خدا و پیغمبر افتادن و دست به دعا و توبه شدند و البته من هم فهمیدم که بدون درس خوندن میشه امتحان فردا رو 19 گرفت و دیگه درس نخوندم ودانشگاه شریف قبول نشدم.قسمت نبود ، بگذریم.
 خوبه که ترس اون شب رو یادمون رفته وگرنه هر شب از ترس زلزله خوابمون نمی برد. فراموشی یک نعمت خداست .فراموشی به انسان آرامشی میده که با هیچ چیز عوض نمیشه. توی زندگی هرکس هم اتفاقاتی می افته که فراموش کردنش سخته ولی به هر حال با گذشت زمان رنگ می بازه و فراموش میشه ، مثل از دست دادن عزیز ... دیدن ادامه ›› ، مثل تصادف ، شکست عاطفی ، دزدی ، قبول نشدن توی یک امتحان ( من نمره ها و استرس های کوییز هام رو یادم نیست )
خلاصه اینکه فراموشی خوبه ولی،
ولی تو این فراموشی و رسیدن به آرامش یه چیزی نباس یادمون بره اونم اینه که درباره ی گذشته به خودمون دروغ نگیم.حقیقت رو فراموش کنیم ولی دروغ نگیم.
به خودمون دروغ گفتیم به مردم دروغ نگیم.درباره ی خودمون به مردم دروغ گفتیم.درباره ی دیگران به مردم دروغ نگیم.
دروغ گفتیم طلب کار نباشیم.
طلبکار بودیم شجاع باشیم.