یاد داشتی بر قرار کوهنوردی تیوال
از تیوال درخواست میشود که این نگاشته پر رنگ شود
سلام به همه ی دوستای عزیزم..چه اون هایی که اینجا هستند چه اونهایی که به دور از این صفحات مجازی باز پیش ما هستن..شاید واستون جالب باشه که کوهنوریمون یکساله شد..ولی نه اونقدر که راحت باشه..روز های خوب گاهی هم بد ولی هرچی که بود کوه بهانه ای بود واسه خودمونی شدن که واژه ی مقدسیه ولیی خیلی وقتا یادمون رفت!هیچ یادم نمیره روزی که شروع کردم تنها یک آرزو داشتم اینکه هممون لابلای تنهاییمون و دردهایی گذران زندگیمون خودمون رو پیدا کنیم و با هم بودن رو تجربه کنیم..بد و خوب,زشت و زیبا افتخار میکنم که حالا بیش از ۱۰۰ نفر مختلف با همن..زیر گروه هایی تشکیل شد و گه هایی خودمونی که شاید روزی هم فکرشو نمیکردیم بشه اینجوری بود و قطعا سال ها بعد با دیدن عکس های یادگاریمون دلتنگ این لحظات میشیم...خیلی چیز ها من به شخصه یاد گرفتم..از حرمت سفره بگیرید تا حتی شناخت اینکه کی تا ته زندگیت باهات میاد و کجای رفاقتت وایمیسته..تا اینجا سخت بود اومدن..حتی با حرف و حدیث هایی که هممون به دوش کشیدیم و خیلیی هاتون به خاطر من به دوش کشیدین ..به شخصه یکسالی رو تجربه کردم که میدونم که سال ها بعد خواهم گفت که کاش بیشتر قدرشو میدونستم..دلامون گیره ولی حرفامون هم باید گیره دلامون بشه...حرف زیاده ...امیدوارم یکسالگیمون مبارک باشه..از همه ی کسایی که این.مدت بار من رو به دوش کشیدن و حرف شنیدن سپاس...با نهایت احترام علیرغم پیشنهاد تیوال به از سر گیری همینجا اعلام میکنم که کوهنوردی رضا میم به اتمام رسید..قدر خودتون و دوستیاتون رو بدونید ...خیلیا حسرت این با هم بودنا رو دارن..سخت بود تا اینجا اومدن ولی اومدیم..مخلص همتون.خدا نگهدار .رضا میم