دلگیر نیستم اما دیگر دلتنگت نمی شوم... حتی دیگر به خوابت سرک نمی کشم.
سلام می کنم، لبخند می زنم، حتی گاهی منتظرت می مانم... اما هرگز دیگر دلتنگت نمی شوم.
وقتی دلتنگی ام نه بهایی دارد و نه بهانه ای...
وقتی حتی "دوست دارم" را از زبان تو باور نمی کنم.
شاید کنار این روزهای بی اتفاق، می شد برای بی قراری های گاه گاه من بهانه ای باشی که نبودی.
شاید اگر منِ بی حوصله، کمی صبورتر بودم.. شاید اگر تویِ عاشق، باز هم سراغم را از جاده و باران و آسمان می گرفتی، اگر دیروز تا همیشه ادامه داشت و این قدر زود به پایان نمی رسید..
حالا برای هر چیز دنبال دلیل می گردم. برای آمدن، رفتن، خواب دیدن، برای دلتنگیِ بی دلیلی که آن روزها دچارش بودم.

برای تو که آن همه اشتیاق را ارزان فروختی.

نیلوفر لاری پور