امشب نمایش گنجشک مفرغی را دیدم. بسیار درخشان و لذت بخش که فکر مرا مشغول کرد. همه چیز درست و دقیق و لحظه به لحظه گفتگوی نمایش جای فکر دارد. من به توصیه دکتر صفابخش به دیدن این نمایش رفتم. جهان اشخاص و داستان پر از رمز و راز است. جایی یکی از شخصیت ها سوال می کند ته این دنیا کجاس؟!؟ این سوال وجودی پایان کیهان با زبان هنر در نمایش جاری است. نویسنده همه عناصر زندگی چون عشق و مرگ و زمین و آسمان و سرگشتگی انسان را کنکاش می کند. جالب است که نویسنده نمی خواهد پاسخی به ما بدهد و فقط دغدغه همیشگی انسان را تجسم می کند. در پایان این زندگی است که جاری می شود و همیشه هست. نقطه امیدی که همه ما آدم های زمین به آن وصل هستیم. اثر هنری که فکر ما را مشغول کند در کار خود موفق است. من از همه این گروه برای خلق این کار زیبا و هنرمندانه تشکر دارم. بازی های روان و باورپذیر و نور و موسیقی و صحنه دلنشین. همه چیز مثل خاک و زمین بود و آدم ها در آن به یک نقطه وصل بودن. پرواز مرغان دریایی و یا جمجمه انسان که مرد با آن حرف می زند و باران و خواب و رویا قصه آدم های نمایش است. گنجشک مفرغی که ما دنبالش می گردیم!!!! ما همه ریشه در خاک داریم و پس از مرگ هم به آن برمیگردیم. این فلسفه ای بود که من دریافت کردم درباره جهانی که آرزو و امید و عشق ما را زنده نگه می دارد. خسته نباشید گروه نمایش گنجشک مفرغی .