محسن سبزعلی فعال هنری

نمایش بچه را باید به گونه ای دیگر دید....چرا که آنچه از دیدن تاتر ، برخی در ذهن داریم در این نمایش به گونه ای دیگر بود ، فضاسازی ، زمان و مکان ، نور و صدا ، آمد و شدهای تکراری ، جابجایی شخصیت‌ها ، دیالوگ‌ها ، رویا و واقعیت ، کارگردانی و بازی بازیگران و و و....حفظ ریتم و تمپو و هماهنگی در کل اجرا همه یک کار خاص و دیدنی را برای مخاطب تداعی میکرد. که بیانگر ماه ها تمرین و تلاش و زحمت بود که ضعف قابل بیان حس نمیشد و به حق نتایج خوبی هم داشت. خداقوت بهتون و دمتون گرم.

اونی که باد میده به گرم گردنش و زیر این سقاخونه حشر می کشه ، عز و چزشم بلته....

....ما حرفای خودمونو زدیم طاهرخان ، شوما همه اینارو یه کاسه کن و بچین پهلو هم ، بلاخره ی چیزایی اتوش در میاد...

خدا قوت به همه عوامل و بازیگران عزیز...موفق باشید.

چند شب پیش نمایش رو دیدم ...شاید مواقعی احساس میشد ریتم افتاده...و گاهی هم صدای خوکها بیش از اندازه و دیالوگها به سختی بگوش میرسید...... ولی در مجموع اجرای خوبی بود.خداقوت بهتون.

نمایش متهم ردیف چهار
اندک مشکلاتی که ..در جوامع بوده هست و خواهد بود بیان آن ولو به تکرار حداقل یادآور و تذکریست در جهت توجه بیشتر جامعه به این مهم.....
بدون تعارف عرض میکنم در شب گذشته که برای دیدن نمایش رفتم علیرغم اندک نقص‌های نور.صدا..و صندلی‌های سالن .... نمایشی با بازیگرانی کاربلد خوب و روان اجرا شد
واقعاً عالی بودید .خدا قوت.

....یکنواختی در زندگی و سردرگمی در رفتار و کردار گاهی ادامه مسیر را به بن بست ختم میکند...... واین در حالیست که کوچکترین روزنه امید جهانی از عشق و شادابی را بهمراه خواهد داشت......بازی و دیالوگ‌های مهرناز تبریزی و هادی بندانی....... رژینا علیزاده و فرد نابینا....وبازی آوا جهان را..بیشتر پسندیدم. خسته نباشی به همه بازیگران و عوامل.

نمایشی خانوادگی و جذاب که بخوبی احساس غم و شادی درصلح و جنگ...و عشق و فداکاری را با حس و نگاه و موسیقی... به مخاطب انتقال میدهد...
چهارشنبه همه چی خوب بود از نور و عوامل سالن و سکوت تماشاگران تا بازی خوب بازیگران...به ویژه جناب آویژه و جناب میرزاییان...دمتون گرم. خداقوت.