خواب

گردنبندی به گردن آویخته
استعدادِ فضا را به یک دم، بلعید، خمیازه ای کشید !
چند کیسه پول بدهم؟
یک ساعت خواب بخرم!
گفتند: از زمانِ جَدّمان، نایاب شده، باید صبر کرد
صبر را از کائنات یاد بگیر
محتاجِ نوازشِ خدا
به شش خوبی آغشته شدند
به ثانیه ها، فکر نکن
تک به تک به دار آویخته و می‌میرند
با نوای لالایی نسیم
سر در بالش خواب کن ، زندانی
شاید به چشمانِ نا آرام تو، خواب باز گردد
پیراهن کاغذی – ناهید حکیمی

رویا

کلاغ‌ها شهادت می‌دهند
که چقدر پاییز را جارو کردم
گلِ سوسن، کاشتم
جان، در سَرِ دل، کردم
بند در بندِ تو را بافتم.
آویزهای اَقاقی را
چون شیفون، به سر آویختم
نرگسِ نیم خواب بودم
بختک، افتاد
انگار رویایم
با خزان هم دست بود
خواب‌هایم
سیاه و خاکستری شدند
مانند اسبی ملول
فرو در خود
و خاطره‌ای که به یک روزِ گورکنان
اضافه شد.
پیراهن کاغذی- ناهید حکیمی

بهار

عروسکانِ مروارید پوش
در دستان بهار
میانِ دخترکانِ نوبالغ می‌رقصیدند.
در حنابندانِ حیاط
ذرات متبلور شده‌‌ی گرم‌عروسانِ زَر
تنِ آب را می‌شست
گل‌های کهربا
با جیک جیکِ گنجشکان
به حریر نسیم، تن می‌سودن.
می‌خواستم…. درِ باغ را صد قفله کنم !
نتوانند بهار را با خود ببرند ….
کتاب پیراهن کاغذی – ناهید حکیمی

گورستان

باید سنگین‌تر راه رفت
و لیوان شربتِ لیمو را
آرام آرام نوشید
بگذار چشم
شکوفه‌های گیلاس
کاجِ سبز را بچشد
انتهای این جاده
گورستان است
شاعر: ناهید حکیمی – کتاب چنگ شکسته

چقدر خوب است...


چقدر خوب است
گاهی
بیاویزیم برچنبرِخیال
با دُرنا، دوست شویم
غبارِخزان را از روی اشیاء، پاک کنیم
وسوسه‌ی نان را دور کنیم
از محله‌ی عُسرت
خبری گیریم
و به هم ربط دهیم
احساس‌های دور شده را.
جایی ... دیدن ادامه ›› پنهان کنیم
توبره‌ی غصّه‌مان‌
از یاد ببریم، جایش را.
روی ناخوش احوالی و کور بختی
خطی بزنیم
سر کوچه‌ی سعادت سرکی بکشیم
و بگوییم به همه
گاهی ما هم خوشبختیم.
برویم بر لب یک چشمه‌ی رود
با آرامش آب، بگیریم آرام
بخواهیم زلال باشیم مانندش
همچون طفلی خُرد
با خاک، بازی کنیم
بکشیم با انگشت
نقش یک خانه‌ی چوبیِ بی اسباب را
که بر می‌خیزد
دودی از دودکشش.
از پنجره
به نقطه ایی دور
به تفاهم نگریم
و بشکنیم
حریقِ زمستان را در خود.
کتاب پیراهن کاغذی – ناهید حکیمی

نقّاشی‌ام



به روحِ آب قسم خوردم
که وقتی با تو هستم
پیاده راه روم
و صدایم، طعمِ نعنا داشته باشد.
ماه را توی بشقابت بگذارم.
با لیمو، زمختیِ دستانم را بگیرم
در عطر گل بخوابانم
و حاشیه‌های آزاردهنده‌ام را گلدوزی کنم.
تازه داشتم روی قلبت کار می‌کردم
تا نقاشی‌ام زیباتر شود
قاصدکی، وسطِ نقاشی‌ام نشست.
ناهید حکیمی –کتاب چنگ شکسته