معمولا اینطوریه که وقتی از نمایشی خیلی تعریف میشنوی، انتظارت از کار بالا می ره و متاسفانه غالبا بعد از تماشا توی ذوق آدم میخوره که حالا اونقدر هم کار خاصی نبود و از این حرفها،
لانچر پنج ولی از اون دست کارها بود که خیلی تعریف و تمجید شده بود ازش با این تفاوت که بعد از تماشا نه تنها تو ذوقم نخورد بلکه فکر میکنم جای تعریف و تمجید بیشتری هم داشته،
دو ساعت تئاتر که همه چیز داشت درام،طنز،خشونت،معما،هیجان و ...با بازیهای فوق العاده و ریتم عالی،
پ.ن کاش همه بازیگرهای گیشه پر کن این روزهای تئاتر که بیشتر از اینکه بازی کنن زور میزنن ،برن و بازی فوق العاده بازیگران این کار رو ببینن.