جناب عابدی نازنین ضمن احترام فراوان به نظر شما می‌خواستم عرض کنم:میشه تو این نمایش فقط و فقط به روابط انسانی نگاه کرد؛فی‌المثل در نظر بگیرید این اتفاقات به جای صحنه و پشت صحنه‌ی تئاتر بین همین دو نفر در دفتر یک اداره‌ی دولتی یا یک مکانیکی یا مغازه یا کارواش یا ... رخ بده.اگر فقط و فقط روابط انسانی ملاک باشد باید علایق،وابستگی‌ها،حسادت‌ها،آموختن‌ها و ... رو در نظر گرفت و از دیدن اون‌ها لذت برد.

جناب فدایی بنده با شما هم نظرم و کامل درست میفرمایید.این اجرا بهترین اجرایی بود که من امسال دیدم و با وجود اینکه چند بار به تماشاش نشستم واسه دیدنش بازم لحظه شماری میکنم

با احترام به نظر شما
سلیقه ها با هم فرق داره و طبیعی است که بعضی ها از این نمایش خوششون نیاد،(که البته تعدادشون زیاد نبوده ، اینو فروش بالای نمایش نشان میدهد، و همینطور نظر دوستان در تیوال) ، من هم خودم را تیاتری نمیدونم امابسیار از دیدن این کار لذت بردم و به چندین نفر دیگه هم توصیه کردم ببینند که خوشبختانه آنها هم راضی بودند،(البته از نظر من بازیها خیلی قوی نبود مخصوصا اقای ایمان صیاد برهانی، اگه نقش را بیشتر باور میکردند کار به مراتب بهتر میشد)، اما درکل نمایشی است که از سالن راضی میای بیرون،همه چیز از داستان و دکور و بازی و کارگردانی و نورو موسیقی، نمره قبولی رو میگیره.
و همینطور که اقای فدایی گفت میشد روابط این دو نفر را در بین ادم های دیگر هم دید و فقط مختص تیاتر نیست،" (چُنان نماند،چنین نیز هم نخواهد ماند)".