به نظرم یکی از قابل تأمل ترین (یا شاید عمیق ترین) سکانس های فیلم، سکانس صحبت های وکیل خسرو و بازپرس (سعید چنگیزیان) بود! اون ساختمون در حال ساخت یا در حال تخریب (!) کجاست؟! چرا اینا اونجا همدیگه رو دیدن و دارن صحبت میکنن؟! راجع به روانی بودن یا نبودن خسرو و حنا صحبت میشه!! و در کمال تعجب وکیل خسرو اذعان داره که موکلش (با همه اون پرخاش ها و....) صرف نداشتن پرونده روانپزشکی "هیچ" مشکل روانی نداره ولی حنا فقط به دلیل یکی دو بار مراجعه به مشاور (اگر درست یادم مونده باشه) از طرف وکیل فردی با اختلال روانی خوانده میشه!! که البته پاسخ چنگیزیان به این موضوع یه جورایی دیدگاهش رو به حنا مشخص میکنه!! و در آخر هم میگه "ببین من باید برم سر کارم"....

به همون اندازه که درگیر پرونده شهلا جاهد شدم (و هستم!) درگیر این فیلم و نگاه و یا بهتر بگم قضاوت کارگردان این فیلم شدم و دوست دارم ناگفته هایش را بشنوم.... کاش میتونستم هومن سیدی رو ملاقات کنم و درباره این فیلم گفتگو کنیم....