من منتقد و صاحب نظر نیستم.
به عنوان یه عضو کوچک از خانواده تئاتر این کار رو دیدم و نظرم رو میگم.
دوستانی گفتند که همه متنهای آقای تاراج توی یه سبک و مشخص که متن مال ایشون و تکرار... اگر از لحاظ سبک تکرار شده و مشخص که این سبک دیالوگ نویسی مال ایشون با وجود اختلاف نظری که روی تکرار دارم، به نظرم ایشون صاحب سبک هستن برای خودشون که متنشون شناسنامه خاص خودش رو داره. از قبل به متن انتقاد زیادی دیدم که کاملا مشخص بود که نظرات هیجانی و شتابزده و وقتی دیدم متوجه شدم این نظرات منفی بیشتر بخاطر اختلاف اعتقادی این دوره با دورهی زمانی متن پیش اومده و از لحاظ فنی هنوز من نشنیدم کسی بیاد تحلیل منفی انجام بده.
بازیهای اختلاف فاحشی داشت و چون اکثرا از همکاران عزیزمون هستن اسم نمیارم. البته این به معنی بد بودن دوستان نیست و منظورم عالی بودن یکی دو تا از بازیگرهاست. در آخر دو نقطه قوت بی نظیر کار، کارگردانی فوقالعاده و بازی با نور بسته به میزان بازیگر عجیب درگیرم کرد و طراحی صحنه ای که در انتها ختم به صحنهای فوق العاده شد که چک محکمی به تماشاچی زد.
اول عذرخواهی میکنم اگر انتقاد کردم
و آخر دست مریزاد به کل گروه.
امشب کارتون رو دیدم و به نسبت کارهایی که این اواخر رفتم نقاط قوت بیشتری دیدم و لذت بردم، اما یک چیز امشب حالم رو دگرگون کرد و همچنان بعد از چند ساعت شدیدا درگیرم کرد و اون لول بازیگر نقش پیام (مهیار اسلامی) بود. بسیار بسیار بسیار عالی بود و درخشید. البته همه بازیگرها درست و به اندازه بودن، اما آقای اسلامی درخشان و درخشان و باز هم درخشان بودن.
متن عااااالی
بازی لاله مرزبان عااااااااااااالی
توماج که غیر از این میدیدمش تعجب میکردم.
عمو خسرو هم مثل همیشه بینظیر.
گروه موسیقی هم که نگو. مرسی از آریا قاسمی و آروین سیدان.
محمد حاتمی حرف نداری، حالمو خوب کردی با این کار خوب.
از همتون انتظار عالی بودن رو داشتم. اما لاله سورپرایزم کرد. مرسیص از همتون.