صادق داورزنی فعال هنری

با سلام
من به شدت از تئاتر و فیلم های دیالوگ محور که با ریتمی کند هم همراه باشه متنفرم
اما این نمایش که اتفاقا با دیالوگ های پرسش و پاسخ محور که با ریتمی کند هم همراه بود منو سوپرایز کرد و اصلا متوجه گذر زمان نشدم
بی اغراق این نمایش یکی از بهترین نمایش هایی بود که با میزانسنی ساده که منو یاد تئاتر بک تو بلک می انداخت ، به تماشا نشستم و واقعا ازش لذت بردم ، جا خوردم ، تو فکر فرو رفتم بابت خیلی از دیالوگ هایی که این نمایش برای گفتن داشت و به بهترین شکل بیان شد .
خسته نباشید میگم به تمام عوامل و بازیگران درخشانِ این کار مخصوصا مخصوصا نویسنده و طراح و کارگردان ، آقای مجید شکری که البته بیشتر برای قلم بینظیرشون
اگه به این فکر میکنید که این کار یه بار ارزش دیدن دارد یا خیر ، به نظر من خیر ، یه بار کَمِشه...
دمتون گرم ایولا

امشب این نمایش را به تماشا نشستم و از نظر من نمایش خوبی نبود ، ریتم بسیار بسیار کند ، بعضی دیالوگ ها بسیار تند و نامفهموم بود ، تنها نقطه قوت این نمایش بازی های درخشان بازیگران این نمایش بود ،
این نمایش یک دیالوگ پایانی داشت : «کاش قبل از تصمیم هایمان با چشمانمان را ببندیم با خود خلوت کنیم شاید اشتباه میکردیم »
و کاشکی من هم قبل از خرید بلیط این نمایش این کار را انجام میدادم...