عادت کرده‌ام
به طعم قهوه
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه ...
دست‌هایی که می‌روند؛
آدم‌هایی که نمی‌مانند ...
به تو
که روبرویم نشسته‌ای
قهوه‌ات را به هم می‌زنی
می‌نوشی
می‌روی ...
یکی
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه
اضافه می‌شود.

"مرضیه احرامی"


http://n-poems.blogsky.com/