سفر به ماکو - چالدران - خوی و ارومیه بخش سوم
سلام
در ابتدای روز سوم سوار بر ماشین های سواری خوی چالدران رو ترک کردیم، هم صحبتی ما با راننده عزیزمان ابعاد تازه ای از زندگی در ایران را برامون روشن کرد، این راننده عزیز اینطور برای ما تعریف کرد که : "من خودم کشاورز هستم و چون دیگه برام صرف نمی کنه به جای اینکه راننده بگیرم خودم ی هر از گاهی میام تا خط رو از دست ندم."، "کار اصلی من کشاورزی هست و سیب زمینی و چغندر می کارم ولی ریسک بسیار بالایی دارد."،سرتون رو به درد نیارم خلاصه حرفاش رو میگم:
1-محصولات کشاورزی به شدت شیمیایی و سیب زمینی های زمین خود من حداقل 60% شیمیایی هستند.
2-حرف از عسل شد و گفتند من چند تا کندو برای خودم دارم و اگر روزی یک کیلو شکر به زنبور ها ندهم میمیرند و با این اوصاف عسل من 20% طبیعی و 80% شکر است.
دقت داشتید که این تازه مصرف ... دیدن ادامه ›› شخصی بود!!
3-وضعیت دام های ما هم به همین شکله و برای هر فصل واکسنی خاص وجود دارد که باید تزریق شود،چرا که محصولات زمین ها نیز شیمیایی هستند حتی در روستاهای غیر صنعتی.
برای من جالب درک این آدم از وضعیت کشور و گلایه مندی از آدم هایی که در هر وضعیتی خودخواهانه و غیر مسئولانه تصمیم می گیرند بود.
به هر حال ما به خوی رسیدیم، شهر بسیار سرسبز و خوشگلی بود، ولی امان از زمانی که صاحب نعمت لایق نعمت نباشد...
خوی دارای سه هتل می باشد، هتل اول زمرد که به طور موقت 2 ستاره با قیمت اتاق های دونفره به شبی 140 هزار تومان پر بود، هتل دوم هتل جهانگردی (که معمولاً گزینه خوبی است) که با برخورد زننده متصدی آن عطایش را به لقایش بخشیدیم و هتل سوم هتل سه ستاره ثمین که اتاق دو نفره را به شبی 175 هزار تومان انتخاب کردیم و با سرویسی به غایت افتضاح و دلایل آن:
1-همه پول در ابتدا اخذ شد،
2-راهرو های ساخته در 6 طبقه این هتل مرا بیشتر به یاد اتاق های خوابگاه می انداخت.
3-دکور داخل اتاق شامل دو صندلی رستورانی، تخت بدون لحاف یا پتو و با روتختی حوله ای بود
4-بوی استخر هتل تا طبقه ششم و در طول شب استشمام شد.
5-بار داخل اتاق(یخچال) خالی بود و شما میتوانستید از یخچال فروشگاهی داخل لابی آب تهیه کنید
چیزی که صرفاً در مسافرخانه ها رایج است!
6-صبحانه هتل سه ستاره ثمین خوی شامل یک عدد تخم مرغ نیمرو و یا نون پنیر و کره و مربا بود که سلف سرویس نبوده و باید انتخاب می کردید.
صرفاً برای مقایسه با هتل دو ستاره درجه دو شهر ماکو بگویم که حداقل نیمروی آن ها دو عدد بود، و البته نانشان هم بهتر بود!!
خلاصه ما که از خستگی دو روز قبل به دنبال جایی عالی می گشتیم هتلی در حد مسافرخانه های بین شهری یافتیم آن هم با سه ستاره!!!!
غرغرهایمان تمام شد، برسیم به شهر...
اطراف خوی باغات و مزرعه های بسیاری وجود دارد که اغلب هم مزرعه گل آفتابگردان هست و مناطق زیبایی برای اطراق می باشند.خود شهر هم که به داشتن مزار شمس تبریزی و آرامگاه پهلون پوریای ولی شهره است هیچ نگرانی یا تلاشی بابت نگهداری از این آرامگاه ها نداشته و هر دو به حالت رو باز رها شده اند،البته ناگفته نماند چند بنر در اطراف به روی دیوارها چسبانده اند!!!
از مناطق دیدنی شهر می توان به کلیسای سرکیس اشاره کرد که متاسفانه بسته بود.
امازاده بهلول نیز در این شهر قرار دارد.
در موزه شهر خوی که از شدت کوچکی بسیاری از آثار در شرایط بد نگهداری می شوند، می توان آثار جالب و حتی عجیبی را دید که امیدوارم فکری به حال آن ها شود.در حیاط آن چندین شی قدیمی به حال خود رها شده اند.
موزه خصوصی این شهر که پیشترها خانه کبیری ها بوده است، بیشتر خود خانه جلوه دارد تا موزه آن که هنوز هم میتوان آثار نقاشی و گچ بری های بی نظیر آن را دید...حیف که اینجا هم شرایط نگه داری بد بود.
هم چنین بازار قدیمی و کاروانسرای شهر که به شدت وضعیت بدی داشت و به جای اباد کرد و فراهم نمودن شرایطی برای استفاده از کاروانسرا تبدیل شده به انباری بازار!!
تنها جای سالم شهر ساختمان قدیمی شهرداری خوی بود که اکنون به عنوان شورای شهر از آن استفاده می شود و هنوز در حیاط آن می شود داخل پناهگاهایی شد که از زمان جنگ باقی مانده است!
دل ما در و از این شهر و آدمیانش بسیار گرفت و به قول بانویمان خاک سنگینی داشت...به هر حال صبح زود پس از صرف صبحانه شاهانه (!!!) هتل سه ستاره ثمین خوی تقریباً از این شهر فرار کردیم و پیشنهاد ماندن در این شهر را که هرگز ولی عبوری چند ساعته را حتماً به دوستان می دهیم.