من دیشب به تماشای ترانه های محلی نشستم.
به واسطه تماشای ترانه های قدیمی سطح انتظاراتم از کار خیلی بالا بود و باید بگم اون قدر که باید اون انتظارات بر آورده نشد. چندتا نکته به نظرم رسید که اینجا بگم:

+
1) از کلیت موسیقی کار لذت ویژه ای بردم. به ویژه موسیقی خراسانی.
2) مرور فیلم های گذشته که کم و بیش همه مون دیدیم و بهره گیری از اون فضاها خیلی جذاب بود.
3) بیان یک سری مسائل و مشکلات اجتماعی جاری در بین اقوام مختلف که کمتر گفته میشن و حتا تو برخی موارد بیانشون جزو خط قرمزا بوده همیشه، یک امتیاز و برتری برای این کار بود.
4) "علی سرابی" کلا همیشه و در هر نقشی یه نکته مثبت به حساب میاد.
5) از ترکیب نمایش با سایه که ابتدای کار ... دیدن ادامه ›› و بعد در ادامه هم چندین بار استفاده شد، نمایش فیلم، موسیقی و نمایش، خیلی خوشم اومد.

-
1) اپیزودی که خانم صامتی و آقای برق نورد اجرا کردن رو دوست نداشتم. اول به این دلیل که هیچ کدوم از این دو عزیز بازی ویژه ای ارائه ندادن. بد نبودن ولی خوب وقتی اسم فردی مثل ژاله صامتی میاد من تماشاگر به یاد بازی های چشم نواز و ویژه میفتم ولی این نقش اصلا پتانسیل بالایی برای اجرا نداشت. آقای برق نورد که فقط وایساد چند تا جمله گفت و رفت. خیلی معمولی بود. در ضمن توی اون اپیزود حضور اشکان خطیبی رو هم نداشتیم. اصلا حس کردم این اپیزود به کل کار نمیاد. زیادی بود. به ویژه که زمان کل کار هم بیش از حد زیاد بود و فکر می کنم با حذف این اپیزود به جذابیت کل کار کمک می شد.

2) موسیقی بلوچی کار خیلی جذاب و گیرایی بود ولی به نظرم المان های موسیقی بلوچستان رو کم داشت. حتا توی خوندن ترانه ش هم گویش اون منطقه هویدا نبود.

3) یه مقدار این حس بهم دست داد که کل کار ابداعاتش از ترانه های قدیمی کمتر بود. مثلا اپیزود ناردونه با حضور مهتاب نصیر پور بیش از اندازه من رو یاد اپیزود شهرک سینمایی در ترانه های قدیمی انداخت. همون حکایت رفتن و رها کردن و رو آوردن به یک زن جوون تر و جذاب تر و ...