فیلم جدیدی از پز اوپوزسیون روشن فکری ایران ، بدون داستان ، بدون شخصیت پردازی ، بازی تخت پرویز پرستویی که از ضعف فیلم نامه میاد.
اور اکت بازیگر زن.
( غافل از اینکه در بیمارستان اتفاقات زیادی در انتظار اوست )
هیچ اتفاقی در انتظار او نیست. غیر قابل نقد .
با آه و ناله کردن تو قاب ، سینما شکل نمی گیره. من راننده ی تاکسی ندیدم ، من پرویز پرستویی صامت دیدم.
این حس اعصاب خوردی که بعد از فیلم سراغت میاد که چرا این حرف نمی زنه ، دلیل بر قوت فیلم نیس.
به جای همذات پنداری با شخصیتی که این حرف نزدنش برامون معنی دار باشه ، با کسی مواجهیم که نیست.
مثل این میمونه که میری نونوایی یه نون می خری میگی چند؟ نونوا حرف نمی زنه دو سه بار می پرسی اگه جواب نداد یه ۵۰۰ ای میزاری میری. اهمیتی برامون نداره.
فرم فیلم به شدت ضد انسانی و احمقانس.