لذت دو سال پیش همچنان پابرجا بود.
اینکه می دونستم چه اتفاقی قراره بیفته و همه چیز رو می دونم باعث نشد تا ذره ای از لذتی که می برم کاسته بشه. حتی اگر داستان رو نمی دونستم و در بهترین شرایط دست نویسنده رو زودتر می خوندم هم تاثیر آنچنانی در کم کردن لذتی که بردم نداشت.
البته که اجرای تالار سایه رو بخاطر طراحی صحنه و جمع بودن صحنه در یک کلام، بیشتر دوست داشتم. اما همچنان نویسنده "زنده" است. یک نمایشنامه شاخص در ادبیات نمایشی امروز ما.