در این جاده ی پی در پی همه مرا مقصر میدانند
غافل از این که تنها کار من پنهان کاری تقصیر دیگران بود
به تو پناه میبرم
به تو که وجودت کافی است تا به بودن در این جهان عادت کنم
شاید بودنت بهانه ای برای بودنم باشد
خسته ام از این نفس نکشیدن
خسته ام از این بحبوحه
اما این نیست
فقط خودم را تسلی میدهم