دیدنش رو پیشنهاد میکنم. طنزِ با شخصیتی که بدون استفاده از شوخی های دمِ دستی به شعور مخاطبش احترام میذاره، نویسنده داره، کارگردان داره، طراحیِ صحنه و لباس داره و بازیهای یکدست و عدم تغییر شخصیتها در طول نمایش داره. متاسفانه جدیدا بخاطر شخصیت پردازی نشدنِ پرسوناژها در خیلی از نمایشها حتی در کارهای بزرگان تاتر زیاد دیده ام که شخصیت پردازی کار روی یک خط مستقیم حرکت نمیکنه شاید به این خاطر که متن توانایی کشیدنِ تماشاگر رو به دنبالِ خودش نداره و بازیگر مجبور به اغراق در بازی و ارائه حرکاتِ ژانگولری میشه تا مخاطب رو روی صندلیش نگه داره (که متاسفانه در اکثر مواقع موفق هم میشه)، که در این اجرا ندیدم. بازیِ خوبِ بازیگران بخصوص بازیِ بسیار خوبِ میثاق زارع که البته نشون داده هم بر روی صحنه و هم جلوی دوربین تواناست. به دوستانِ خودم هم پیشنهاد دادم و حتما دوباره کار رو همراهشون میبینم و امیدوارم این کار در سالنهای بهتری هم اجرا بره.