در مورد اینکه "حاج موسی" قبول می کنه، آقابالا و خانواده اش با اینکه از نظر اعتقادات، قبولشون نداره، تو اون خونه اقامت کنن، اینه که "حاج موسی" آدمه رندیه، حاضر نیست پول پیش مستاجرش رو پس بده و با خانواده اش راحت و بدون مزاحمت زندگی کنه.اون یه منزل دیگه هم داره و مستاجر دیگه ، محضردار هم هست، ولی دل به کار نمی ده، پول رو پول می ذاره ولی می خواد به پسرش تکیه کنه از نظر مالی، در واقع "حسین" رو می دوشه.
در مورد تصمیم ناگهانی "حسین" برای ازدواج با "ملی"، من هم چنین احساسی داشتم که چون "حسین" یه مذهبی واقعیه و خودش هم اعتراف می کنه که "ملی" به دردش نمی خوره، چرا حالا به مادرش اینقدر اصرار می کنه که برای "ملی" بره خواستگاری، ولی بعد که با شخصیت "حسین" بیشتر آشنا شدم، حس کردم او، یه مرد تنهاست که سنی هم ازش گذشته و نتونسته حتی نیازهای جنسی شو تامین کنه و بشدت تحت فشاره و از طرف دیگه، "حسین" پسر ساده ایه ، حالا که موقعیتی، دختری، جور شده، می خواد زودتر ماجرا رو تموم کنه و ازدواج کنه.
در مورد صحنه آخر،چیزی که به نظر من اومد این بود که "حسین" حاضر نشد به وسوسه های "قیصر" تن بده، در برابرش مقاومت کرد و خشمش رو خالی کرد.

تشکر از اظهار نظر دوستان