کار نسبتا خوبی بود. شخصا کار رو دوست داشتم به خاطر موضوعایی که توش مطرح می شه: حقیقت چیه؟چی رو باید باور کرد؟به چه کسی می شه اعتماد کرد؟مرز بین دروغ گویی و صداقت چیه؟
صحنه هایی که آدما رو توی موقعیتی قرار می ده که نباید یک چیز رو باور کنن اما می کنن و برعکس رو به شدت دوست داشتم. جایی که می شه به قدرت جملات، لحن و چگونگی و چه زمانیِ اداشون پی برد. به همین سادگی می شه جای چیزای حقیقی رو با چیزای دروغین عوض کرد.
قسمتای طنزآمیزش هم باعث می شه خستگی تماشاگر از بین بره و حتی گاهی اوقات بفهمیم بعضی چیزها چقدر مضحکن.
ارتباط گرفتن بازیگرا با تماشاگرها هم جزو جذابیت های کار به حساب می اومد.