بهار شد
و برگی دگر نداشت،

همسایه اش گل و بلبل
و او حتی کلاغی هم نداشت،

تنه اش پر خون
پایش پر سبز،
سبز بودنش
کم از قرمزی نداشت،

قامتش کج
جایش امن
شاخه اش راست
نگران افت برگی
از پس فرداست،

همین درخت
سر چهارراه تنهایی
حرفی برای گفتن نداشت...