چون کل اینجا بدون من فلاش بک است ، و در سکانس اول می بینیم که صابر ابر دارد از آن خانه برای همیشه می رود .... و پایان فیلم هم به نوعی سورئال است

سورئال نیست، اتفاقا به نظر من پایان رئالیستی جالبی داره.

منم معتقدم به هیچ وجه سوررئال نیست.
ور در ضمن کل فیلم فلاش بک نیست. اون صحنه ای که در اول فیلم هست، روایت صحنه ای هست که در اواسط فیلم ما شاهدش هستیم. چون احسان (صابر ابر) نمی ره و بعد دوباره بر می گرده. در ضمن فلاش بک به معنی اینه که حارکتر شروع به روایت اتفاثاتی در گذشته کنه و ما همزمان اون اتفاقات رو ببینیم. اما در اینجا بدون من احسان چیزی رو روایت نمی کنه. خط زمانی ای فیلم در حال اتفاق می افته. بهرام توکلی فقط اومده در تدوین صحنه ای از فیلم رو در همون اول فیلم به ما نشون می ده و ما بعدن کشف می کنیم که چی بوده. در آسمان زرد کم عمق هم به نوعی همین اتفاق می افته.
به عبارت دیگه فلاش بک از اجزاء روایتی قصه محسوب می شه اما اتفاقی که در دو فیلم توکلی می افته مشخصن مربوط به تدوینه

احسان میره و اون سکانس پایانی سورئال و غیر واقعی است و رویاهای احسان است