من اعتراض دارم
از آقای رحمانیان با تمام احترام
نکات منفی کار انقدر زیاد بود که باعث شد نه به نمایشنامه فکر کنم نه به اجرای خوب بازیگر ها انگار همه چیز فراهم بود تا من مخاطب تمرکز کافی روی کار نداشته باشم .
اولین نکته صندلی های بی شماره بود که نمی دانم چند سال باید صبر کنیم تا این کمترین محقق شود تا چند سال دیگر من مخاطب باید به صورت اینترنتی بلیط تهیه کنم بعد یک ساعت زودتر در صف بایستم و امیدوار باشم که شاید یک صندلی هم نصیب من شود .
نکته ی دیگر سالن نمایش بود که گویی سالن پذیرایی یک خانه است که دور تا دور آن صندلی چیده شده . تاخیر چهل دقیقه ای و بی احترامی مسئولین سالن
... دیدن ادامه ››
هم بماند .
آخرین نکنه اما همان قصه ی عکاسی است که از عکس بچه های گدا به نونی می رسد، ای شمایی که راجع به گلی جوراب مردونه تئاتر می سازید کاش چند صندلی هم برای این گلی ها کنار میگذاشتید تا صدای خنده های خالی از دغدغه ی مرفهین بی درد در سالن کمتر به گوش می رسید .