مرد : .......همیشه خودم رو می سپردم به راهی که به اون جا می رسید. طبق این اعتقاد که هر چیزی به چیز دیگه ئی منتهی می شه. بعد این ساختمون رو دیدم. فکر کردم بیام این بالا تا موقعیت دقیق م رو از پرسپکتیو بهتری ببینم. چشم انداز از اینجا کاملا واضح دیده می شه. یعنی هیچ جای پارکی نمونده. جائی برای پارک ماشین م ندارم.

لیلین : محوطه مخصوص رو نگاه کردید؟

مرد : نمی فهمید؟؟

لیلین : البته که می فهمم. لازم نبود یه هم چو گفتار طولانی ئی بکنی. صد ساله که بشی، همه چیز رو می فهمی. بعدش می میری.

مرد : چرا این قدر ... دیدن ادامه ›› صبر؟

لیلین : شاید اتفاق جالبی بیفته. اگرچه، ممکن ئه هم نیفته. فکر می کنم دیگه باید خودت رو بندازی پایین.

مرد : واقعا؟

لیلین : اگه دلت می خواد این کارو بکنی، به نظرم باید بکنی دیگه.

مرد : واقعا دلیلی برای زندگی کردن وجود نداره، نه؟

لیلین : در واقع نه.


7 طبقه/ نوشته موریس پنیچ/ ترجمه ساسان گلفر/ نشر تجربه/ چاپ سوم/ 1388/ ص 75. (از مجموعه نمایشنامه های برگزیده دهه نود میلادی که توسط این انتشارات چاپ و عرضه می شود.)