یک اثر اپیک،فیزیکال پانتومیم،روانشناختی
با بازی های درخشان و بی نقص...
مفهوم استعاری کشتن در این اثر،از بین بردن درونیاته از عشق و شادمانی فرزندانه
واقعیت در دور صحنه روی نور اجرا میشد
و روایت در میانه صحنه....
شاید تقابل تربیت سنتی خاک خورده ،و پافشاری به آن مانند پاره کردن نخ تسبیح بنیان را بهم بریزد ....