در آخر نتونستم در مقابل وسوسه ام مقاومت کنم و به تماشای تئاتری نشستم که از عنوان کتاب محبوبم بهره میبرد.
خوب باید بگم نتونست توقع منو برآورده کنه ولی نمیتونم از انرژی و بازی خوب محمد شعبانپور هم بگذرم.
درسته در توضیحات عنوان اقتباس آزاد به کار رفته ولی خوب این کتاب به نظرم پتانسیل خیلی خیلی بالاتری داشت ولی در حد شوخی های خیلی دم دستی پایین اومده بود.
دکور اما جالب بود و از همه جذاب تر آیتم ساعت خاصی بود که بیشترین حس نزدیکی به کتاب رو میداد.(واقعا برای چند ثانیه انگار چرخش اون ساعت آدم رو به دنیای جادویی منتقل میکرد)
به نظرم کسایی که کتاب رو نخونده باشن و بی هیچ پیش زمینه ای به تماشای کار بشینن خیلی بیشتر لذت میبرن چون جنبه فانی داره اما برای کسایی که در دنیای کتاب زندگی کرده باشن ناخودآگاه ذهن در حال مقایسه کردن هست و توی این مقایسه صد در صد این تئاتر شکست میخوره.
به امید تجربه های بهتر و مرسی از سانس متفاوت.