ذوق از اثر سرازیر شده و در مخاطب رسوب می‌کند.

ترجیح می‌دم به همین جمله در وصف بی‌پدر بسنده کنم و با تفسیر شخصی، تلاشی برای دخیل کردن خودم در نمایش نکنم و فقط تماشاگرِ محظوظ باشم.

بعد نمایش خیلی اتفاقی فرصت کوتاهی شد که چند لحظه اعضای گروه و سید رو دیدم، بخاطر اثری که نمایش در من گذاشته بود در اون لحظه ترجیح می‌دادم حرفی نزنم، یا شایدم نتونستم، ولی به این فکر می‌کردم که کاش خونی که توی اجرا به کار رفته طعم و بوی خون هم داشته باشه.