سلام و خدا قوت به تیم مهربان نمایش مهمان های ناخوانده
بعد از سالهای طولانی و دوران طفولیت، حضور مجدد در سالن تئاتر کانون تجدید خاطره ای دلچسب برای من بود.
خوشحالم که هنوز این مرکز برپاست و غمگینم که چرا بعد از این همه سال نه تنها به لحاظ فیزیکی امکانات بیشتری در اختیار قرار نگرفته، بلکه همین امکانات موجود هم محدود شده.
متوجه هستم که این مساله فراتر از اختیارات تیم تولید کننده نمایش هاست اما شاید مطالبه گری بتواند بخشی ازکاستی ها و ... را مرتفع کند.

اولین مشکل بابت پیدا کردن مسیر سالن بود که فکر می کنم بسیاری از مراجعین، به خصوص افرادی که اولین بار به این مرکز مراجعه می کنند با آن روبرو هستند.
تابلوی نصب شده در ورودی پارک دقیقا مسیری بر خلاف جهت را نشان می دهد و به شدت باعث سردردگمی ... دیدن ادامه ›› می شود.
متاسفانه از نشان های رنگی یا همان توپ های رنگی هم که در توضیح مسیریابی به آن اشاره شده بود خبری نبود.
این مساله جای بررسی و پیگیری دارد.

اما در مورد نمایش، استفاده از داستان آشنای مهمان های ناخوانده که در پس ذهن بیشتر کودکان ایرانی نقش بسته و در دهه های اخیر خاطره ی مشترکی محسوب می شود و در عین حال دست بردن هوشمندانه در ترکیب داستان و امروزی کردن آن با استفاده از عناصری چون تلفن همراه برجذابیت این روایت افزوده بود.
چهره ی مهربان اجرا کنندگان نمایش و برخورد با روی باز با بچه ها از نکات مثبت بود .
دختر من با اینکه اولین بار داشت تئاتر راتجربه می کرد و نگران این بودم که ارتباط برقرار نکند اما به شدت استقبال کرد و خوشحال بود.
امیدوارم که در اجراهای بعدی این گروه بتوانیم همراه باشیم.
مساله دیگر هم اطلاع رسانی ضعیف این جور اجراهاست که فکر می کنم بیش از اینها پتانسیل معرفی و ... را دارد.