خب اصولا این روزها مردم به خاطر مدیریت غلط مسىولین و حاکمین در کل جهان انسانهایی عجول و تند رفتار شده اند و به همین دلیل صبوری برای آنها اهمیت کمتری پیدا کرده است و همه چیز به شکل فست فودی قابل عرضه و ارائه شده است.
این نمایش با توجه به یکی از بزرگترین مشکلات جامعه جهانی(قتل های زنجیره ای) نیاز به کشف و شهودی دارد که نیاز به زمان و صبوری برای مخاطب دارد تا درک کامل از زیر لایه های متن و روانشناسی(سایکودرام) شخصیت ها دیده شود پس با این روند نیاز هست که مخاطب دقایقی بیشتر مجذوب اتفاقات این نمایش شود.هر چند در این اثر شاهد متنی هستیم که به ارامی روند روبه جلو و نشان دادن قصه را برای ما اجرا میکند و این روند ارام ارام بر روح مخاطب اثر میگذارد.تا جایی که شاید در لحظاتی ما خودمان را جای بازیگرها قرار میدهیم و گاهی جای خانواده هایی که این موارد زندگی آنها را دگرگون کرده است.
بحث برای نوشتن زیاد است ولی هم به دلیل اسپویل نشدن قصه و هم به دلیل فراهم نبودن این محیط برای نقد و نظر کافی ترجیحا چیزی دیگر اضافه نمیکنم و از دوستان دعوت میکنم این نمایش زیبا را ببینند و مانند بنده از همه عناصر(متن،کارگردانی،بازی ها و …)لذت ببرند