فکرشم نمی‌کردم انقدر این کار رو دوست داشته باشم. اصولا با ادبیات روس مشکل دارم و نمیتونم خیلی باهاش ارتباط بگیرم به این دلیل که خیلی متون توصیفی ای دارن و صبوری زیادی طلب می‌کنه متن این نمایش هم از این منظر مستثنا نبود . بعضی جاها کمی تمرکزم از بین می‌رفت اما این اتفاق برام کم افتاد که برام جای تعجب داشت که تا آخر با تمرکز از کار لذت می‌بردم. این کتاب داستایوفسکی رو مثل اکثر نوشته هاش نخوندم اما با دیدن این کار به زودی به سراغش میرم.
بزرگ‌ترین چالش هایی که با این نمایش داشتم مشخصا تایم زیادش بود و در وهله دوم صندلی های ناراحت سالن استاد سمندریان و مورد دیگه زاویه سلیقه ای که با ادبیات روسی دارم . تا این حد که به رفتن مردد بودم و داشتم بی‌خیال رفتن می‌شدم . در هر صورت از پس همه اینا بر اومدم ، همون طور که دیگر دوستان اشاره کردن سالن تهویه بسیار بدی داشت و آزار دهنده ترین چیز بود . اخیرا اکثر کارهای انجام شده تو این سالن رو دیدم و مشکلی از این بابت نبود اما دیروز بعد نیم ساعت اول دیگه قابل تحمل نبود واقعا .

خسته نباشید میگم به عوامل این نمایش و مشتاقانه منتظر کارهای بعدی‌تون هستم.