دیشب به تماشای هدویگ نشستم و به نظرم این اجرا همه چیز‌های لازم برای اینکه خوب باشد را دارد و به نظرم سازندگان این اثر هیچ کمبودی از احترام برای مخاطبان خود نداشته‌اند. بازی‌ای از بازیگران ندیدم که به نظرم دارای ضعف قابل توجهی باشد، از بازی رحیم نوروزی و میثم صدرا در لول دیگری لذت بردم، به نظرم طراحی صحنه‌ی مناسبی برای این نمایش داشتیم اما مشکل من با این اجرا کجاست؟ به نظرم دراماتورژی این نمایش‌نامه به نحوی نبود که با توجه به تایم 100 دقیقه‌ای باعث خستگی مخاطب نشود. این نمایش را در مقام مقایسه با نمایش جن‌زدگان قرار می‌دهم چون دو نمایش‌نامه تم موضوعی تقریبا یکسانی داشتند اما در نمایش جن‌زدگان که به نظرم به مراتب نمایش کم‌بضاعت‌تری از این نمایش بود، دراماتورژی به نحوی انجام شد که با وجود زمان یکسان من در آن نمایش اصلا احساس خستگی یا جداافتادگی نکردم اما صادقانه در نمایش هدویگ چندبار مچ خودم را در حالی که داشت خوابم می‌برد گرفتم و ریتم نمایش برایم خسته‌کننده بود.
من هیچ ایراد دیگری به نمایش هدویگ وارد نمی‌دانم.
به دلیل احترامی که می‌دانم در تولید این اثر به مخاطب گذاشته شد بود حتی شاید با سرمایه‌گذاری روی نمایش‌نامه اشتباه، امتیاز من به این نمایش ۴ ستاره است. با برخی تغییرات هدویگ شاید برای باز‌تولید‌های آینده‌اش می‌تواند پتانسیل 5 ستاره شدن را داشته باشد.