در ابتدا خسته نباشید میگم به تمامی عوامل و بازیگران عالی بودید. نمایش کارگردان رو به همراه دوست عزیزی به تماشا نشستیم و هردو لذت بردیم. از همان صحنه آغازین اجرا نظرم به دکور جلب شد. خلاقانه و هوشمندانه بود. فاصله بازیگر با پرده به اندازه‌ای بود که احساس می‌کردم چیزی میان ما نیست. حضور اشخاص بازی در محیطی مکعب گونه به شکل تلوزیون بسیار برایم حائز اهمیت و جالب بود. صدای رسای بازیگر نقش کارگردان همچنان در ذهنم قابل شنیدنه و هیچ گاه صحنه‌ای که همچون ادیپ سعی داشت چشم هاش رو کور کنه از یادم نمی‌ره. حرف زیاد هست اما به همین بسنده می‌کنم که بگم عمیقا خوشحالم از وقت و زمانی که صرف دیدن اجرا کردم. به امید دیدن آثاری خوب و ارزشمند همچون کارگردان در تمامی سالن های تهران...