یه اجرای سرِحال،بازی های خوب،طراحی صحنهِ جالب و دیالوگ‌نویسی روان.
من همراه با بازیگرها اون حیاط پر از محبوب‌ها رو می دیدم.
یلدا با اون خنده های دلنشین و فرناز که اولین بار بود بازی ازش می‌دیدم خیلی خوب بودن. فهیمه هم که نقطه عطف نمایشه و نوشین تبریزی هم که با حضورش ریتم صحنه رو چند درجه بالاتر می‌بره.
چیزی حدود۷سال پیش اجرای قبلی و دیدم و نمی‌دونم چرا انقدر تماشاش عصبانی م کرد و امروز بعد از گذشت چندین سال انگار به سن و سال آدم های نمایش نزدیک تر شدم و حالا می تونم درک درست تری داشته باشم.
همچنان با پایان‌بندی مسئله دارم،اما به نظرم فهمیدم که نمایشنامه کجا را نشانه گرفته است.
جایی که شاید تا قبل از چهل سالگی برایت معنایی نداشته باشد!

ژاله صامتی در این نمایش درخشان است. تماشاگر هر لحظه منتظر ورودش است انگار رنگ لحظه هایی که او روی صحنه است جدا از سایر لحظه هاست.

محبوبه های عزیز
بدرخشید