موقت

اون چیزی که شما در این نمایش دیدید رو من ندیدم.
از کجا بگم ؟
از نشستن بیش از یکساعت روی صندلی های ناراحت سایه تا بک وکال روی همه متن ها ، تا داستان بی سر و ته ، تا شیش بار نوشته شدن نام کارگردان روی صحنه ، تا پرفورمنس ها و میزانسن های الکی ، تا شخصیت هایی که داستان پردازی ناقص داشتن ، تا صدای بازیگران که در ردیف چهارم هم به سختی شنیده میشد ، تا انتخاب موسیقی هایی که نه تنها توجهم رو جلب نمیکرد بلکه رو مخم بود ، تا همین صدای اذان انتهای نمایش.
همین دو ستاره رو هم بابت احترامی که برای آقای زمانی و آگاه دارم میدم.
و امکان پذیره که نظر شما با من متفاوت باشه ، بهرحال نمایش اورریتد این شکلیه :)