امشب جوهاتسو رو دیدم.بعد از مدت ها یک کاری دیدم که حالم رو خوب کرد.منو یاد زمانی انداخت که کلی تئاتر خوب رو صحنه میرفت.با بچه های واقعی تئاتر که عاشق تئاتر بودند.بدور از سالن های خصوصی.به دور از ادا و اطوارهای امروزی..تئاتر تماشگران خاص خودشو داشت که اونا هم عاشق تئاتر بودند.منو برد به اون دوران و دلتنگ اون روزا شدم.خلاصه یه کار روان و خوب دیدم.دوستان خسته نباشید موفق باشید و بدرخشید.