بدون مقدمه
اینگونه نمایشها را به گمانم باید حمایت کرد، یا دست کم من اینطور فکر میکنم.

کودکانی پرتلاش و به گمانم سطح بازی های نسبتا خوب، ما از کودک و انسانی سخن میگوییم که در ابتدا راه است و قطعا من خوب میدانم کار کردن با کودک خیلی دشوار است. من خیلی cbt را فهم نمیکنم و به نحله دیگری باور دارم اما تمام تله ها و یا طرحواره ها از این سن شکل می‌گیرد.
به جرات میتونم بگم که سطح بازی این عزیزان از خیلی بزرگسالانی که همین الان در صحنه هستند بالاتر بود، به طور مثال در همسایگی این سالن، نمایشی را از به طور مثال از هنرمندان با سابقه ای دیدم که بدون هیچ تلاشی به اجرا رفته بودند و برای مخاطب گذری تیاتر شاید جالب باشد اما برای کسانی که نمایشها را به مدت زمانی بیشتری دنبال می‌کنند تنها یک گذر از اخلاق حرفه ای و سَرسَری گرفتن اجراست، که خب مردم هرچه ببینند مصرف می‌کنند و می‌خندند و وقت می‌گذرانند، در صورتی که این فقط به تیاتر لطمه می‌زند و پول محوری و مشتری محوری را جایگزین کار اصیل و مخاطب می‌کند، به هر حال تیاتر اوقات فراغت مطلق نیست و باید به آن اهمیت ... دیدن ادامه ›› بیشتری داد.

من این موارد را در این برگه گفتم چون برایم کودک و نقش آن مهم است، برایم آینده کودک و مخصوصا این تیاتر پر فراز و نشیب دارای اهمیت است.

با برگشتی به این نمایش به گمانم متن جای کار خیلی بیشتری داشت و با این بازیها می‌توانست اثر خیلی بهتری خلق شود و حتی برای تماشاگر در ابعاد گسترده تر پیام نمایش میتواند کمی کمرنگ باشد و در اینگونه اجراها به نظرم پیام تا جایی که ممکن است روشن تر باشد موفق تر است. خب مسئله دیگه پلاتو اجرا ست( نه سالن) اگر قدری در همان متن بازبینی صورت بگیرد و موسیقی و طنز مورد تغییر باشد به گمانم کاملا برای گروه سنی ۱۰ یا ۱۲ سال به بالا می‌تواند جذاب باشد و در یکی از سالنهای مخصوص کودک هم اجرا شود، تا هم کودک و نوجوان با دغدغه خود رو‌به‌رو شوند هم والدین همراه آنها.

سرکار خانوم بیوک از سالن راضی نبودند و قطعا مشکلاتی وجود داشت، اما میزانسن طولی در کل برای این سالن مناسب نیست و بهتر بود در برخی از صحنه ها بازیگران نزدیک تر باشند، هرچند مشکل فنی سالن را انکار نمیکنم اما خب در روز انتخاب این مسئله از پیش هویدا بوده.
به هرروی من به بچه های دوست داشتنی نمایش خسته نباشید میگم و امیدورام راهشون را راسخ ادامه دهند و از سمتی به خانوم بیوک و گروهش هم تبریک میگم که تلاش خودشان را کردند. در ضمن پوستر نمایش هم جالب توجه بود، البته کنتراست بالای پوستر و زمینه کمی متفاوت بود.

تنها ذکر یک نکته، ملاحظاتی که در رورانس مطرح شد به گمانم در حضور کودکان نیازی نبود، خب تماشاگر از خیلی کاستی های سالن مطلع است و دعوت شدگان هم که احتمالا امروز باشند و فردا در سالنی حضور نداشته باشند‌ گلایه در حضور کودک ممکن است در اراده و تلاش آن تاثیر منفی بگذارد و همه چیز را خارج از کنترل ببیند و تلاش اش را کم اهمیت ببیند.
به هرتقدیر برخی خلاقیت ها و حرکات را در روایت دوست داشتم و امیدوارم در آینده این عزیزان را در صحنه های بزرگتری ببینم.

با آرزوی لبخند و شادی به همراه موفقیت برای کودکان این نمایش
و
مانایی برای عوامل اجرایی.