مالی سویینی، نمایشنامه خوانی که آن را تئاتر نامیده اند.
با صابر ابری رو به رو هستیم که در نقش همسر نازنین در تئاتر فوقالعاده امشب به صرف بورش
... دیدن ادامه ››
و خون گیر کرده اما همچنان بینظیر است. الهام کردا سنگ تمام گذاشته بود با آن صدای دلنشین و بازی زیبا. اما بازی نه چندان دلچسب و خطی و پر از جزئیات بی خاصیت علی سرابی شما را بهت زده میکند. تنها شخصیت پردازی علی سرابی برای این نقش تکان دادن دست ها به صورت دیوانه وار بود و نه بیشتر. تا آنجا که متوجه شدم شخصیت دکتر باید چهل و خرده ای سال باشد اما گریمی شبیه پدر ۷۰ ساله من داشت. لباس ها و پترن هایی که به هیچ عنوان به زمان شکل گیری اتفاقات نمیخورد.
بیش از همه اینها عدم استفاده از پتانسیلهای تالار وحدت به شدت من رو ناامید کرد. یک گل، یک نهنگ و دیگر هیچ. اگر نمایش موزیکال شازده کوچولو را در این سالن ندیده بودم، شاید من هم از این دکور ذوق زده میشدم. اما میدانم که خیلی کم کاری صورت گرفته.
داستان بسیار پراکنده با بازیهای ناهماهنگ و عدم استفاده درست از ورود و خروج کاراکتر ها. پریدن در حرف همدیگر که جزوی از داستان بود ولی به شدت روی شخصیت ها ننشسته بود.
بازی خطی پزشک، دیالوگ های پراکنده با جزئیات حوصله سر بر، مونولوگهای بدون تعلیق و بدون نیاز به ذره ای فکر و توجه به موضوع بیان شده توسط بازیگران. عدم شخصیت پردازی همسر مالی و موضوعی کلیشه ای که شما را به هیچ عنوان درگیر نخواهد کرد. و آنقدر بر روی شعار این نمایش (که چرا فکر میکردیم این دختر چیزی برای از دست دادن ندارد) تاکید شده بود که دیگر شبیه سرود ملی شده بود.
و بیش از همه اینها مسئلهای که مرا آزار داد طولانی بودن داستان، و پایان بندی چند دقیقه ای آن بود. شما ۸۰ دقیقه درگیر خزعبلات شروع هستین و فقط چند دقیقه پایانی است که سرنوشت مالی را مشخص میکند که به نظرم بسیار بسیار کم بود برای آنهمه سوال بی جوابی که داریم.
و در نهایت قیمت بالای بلیت این تئاتر من را به این باور رسانده بود با نمایشی شگفت انگیز رو به رو هستم اما دریغا.