بدون جانب داری و یا صحبت حق به جانب، سالها تیاتر دیدم و میبینم و حتی قبل از عضویت قبلی خودم در تیوال و اکانت دیگری به سبب علاقه و بر اساس منطق و این طیف گُسترده در تئاتر و نمایش روی صحنه که به نظرم تنوع داستانی و کستردگی موضوع زیادی در نمایش زنده و ارتباط نزدیکش با مردم این اتفاق رو رقم زده، اما این اجرا با همه بالا و پایین و تاخیرش در بعضی مواقع، علی الخصوص کسانی که در اولین حضور صحنه ای خودشون بودن لایق احترام بیشتر و کمی دور از انصاف نقدهای بیرحمانه داشته باشن، در باب مسئله اجتماعی و شرح وقایع و اقتباس متن برای اولین بار متن آلیس برچ در این سالن روایت شد، اما از همه مهمتر به جوانان هنرجوی زیادی موقعیت اجرا داد و با خلاقیت طراحی میزانسن و صحنه آرایی جالب که همسو بود با تعویض لباس روی صحنه و گره خوردنش به اجرای بازیگران و روایت بیماری رفتاری و کوتاهی که این معضل رو نسل به نسل میکشاند....
اما جدای از نور و صحنه و سه میزانسن بودن صحنه بازیها حداقل قابل قبول بود و بعضا چند نفر از بازیگران حتی خیلی خوب بود، در کنارش ایراد زمانی و دیالوگی و بیانی و حسی هم میشه گفت به چشم اومدن اما نه تاحدی که تو ذوق بزنه و این همه نکات مثبت رو بشه کنار گذاشت، در کل امتیاز از روی دوستی درست نیست و بر حسب انصاف میگم خداقوت به تک تک عواملش و خانم کارگردان و بازیگر مرد فرهاد شنتیانی که دراماتورژ کار نیز بودن، به همراه بازی قابل قبول از خانم رژین شمس که خیلی اکتینگ و حس به جایی داشتن
انشالله در ادامه مسیر شاهد هر چه بیشتر هنرنمایی و موفقیت عوامل دوست داشتنی این کار باشیم