خسته نباشید میگم به گروه اجرایی. طراحی صحنه مینیمال و کم به نظرم هم‌پای قصه داشت پیش می‌رفت، به نظرم نیازی نیست که همیشه بازیگرها روی صحنه بالا و پایین بپرند و با طراحی صحنه‌های آن‌چنانی مخاطب رو میخکوب کنند. اتفاقاً این اجرا و اجراهای این‌چنینی بیشتر مخاطب رو درگیر تخیل می‌کنند، تصاویری که با همین دکور مینیمال و بهره‌گیری از نور ساخته شده جذابه و دیدنی هست. تصاویری می‌بینیم که یادآور پلان‌های سینمایی‌ست. این اجرا بسیار به بازی درست بازیگرها بستگی داره که انصافاً هر چهار بازیگر به شدت خوش می‌درخشند روی صحنه، خود خانم تیرانداز که کارکشته‌ی این کار هستند تا علیرضا ثانی‌فر که نبض صحنه دستشه، خاطره‌ی اسدی که رنگ جذابی به کاراکتر ارائه کرده و بهار دهقان که در اولین حضور حرفه‌ای خودش هم‌پای بازیگران حرفه‌ای پیش می‌ره.
خوندن رپ هم برخلاف نظر دوستان هیچ ایرادی نداره و جای درستی از متن قرار گرفته، فکر می‌کنم پخش شدن صدای خواننده مرد به خاطر چهارچوب اجرایی هست که صدای زن نباید غالب باشه.
فقط یک نکته‌ای هست که فکر میکنم باید بگم اونم اینه که تقریباً ۶۰٪ بازی‌ها به سمت باکس A و B بود و تماشاچی‌های باکس‌های دیگر از بازی بازیگرها تا حدودی محروم هستن.
در کل کار قابل قبول و استانداردی هست و سیما تیرانداز یک‌بار دیگه نشون داد که نیازی نیست حتماً روی صحنه حرکات محیرالعقول انجام داد تا مخاطب درگیر بشه و اجرای خوبی از آب دربیاد.