طراحی صحنه مینیمال این نمایش را خیلی دوست داشتم. بر خلاف نظرات دیگران بازی آقای علی سرابی و صابر ابر و نوع اجراشون به نظر من خیلی خوب بود و فرق بازی این بازیگران حرفه ای و بعضی تئاتر ها که بازیگران حرفه ای نیستند برای من مشهود بود.
تعریف این نمایشنامه را خیلی شنیده بودم و گفتم چه بهتر که حالا که با بازیگران حرفه ای اجرا می شود برم ببینمش. متن نمایش نکاتی داشت که می شه کلی روشون فکر کرد و کلی نکته روانشناسی توش بود.
امممماااااااا من ردیف هفتم وسط سالن اصلی نشسته بودم و تمام دیالوگ ها را نمی فهمیدم! خیلی سعی می کردم بشنوم و می شنیدم، اما مغزم نمی فهمید. اگر بخواهم شبیه عبارت کوربینایی که در خود نمایش بود بگم، می شه یک جاهایی کرشنوایی داشتم. معمولا این اتفاق در تئاتر ها خیلی کم برام اتفاق می افته، آره من ذهنم مشغول بود ولی تو چندتا تئاتر دیگه هم ذهنم شلوغ بوده اما تئاتر تمام توجهم را می آورده به زمان حال و تمام دیالوگ ها را ذهنم می فهمیده. حالا مطمئن نیستم ذهن من شلوغ تر بوده، دیالوگ ها سنگین تر بودند یا این نمایش یک طوری طراحی شده بود که راحت شنیده ها فهم نمی شد! اما چون به نظرم میاد که به نوع اجرا ربط داشته به این اجرا امتیاز چهار می دهم و اگر اجرا طوری بود که تمام حواسم جمع می شد و تمام دیالوگ ها را می فهمیدم بهش پنج می دادم و چون به نظرم این نمایشنامه خیلی نکته داشت، تصمیم گرفتم برم و متن نمایشنامه را بخرم و آنجا یک قسمت هایی از متن که نمی شنیدم را بفهمم.