ابتدای کار که با صحنه های هنرنمایی نور و سایه به همراه یک موسیقی محشر، شاهد خلق شدن تصویرسازی های بی نظیری بودم به خودم گفتم: به به یه تئاتر عالی قرار ببینم ولی همین که این صحنه های سیلوئت وار تموم میشد و کار به دیالوگ ها میرسید ریتم به شدت افت پیدا میکرد.
بازی بازیگران متاسفانه اصلا در یک سطح نبود و در این بین تنها بازی خوب خانم یوسفی و آقای محسنی بخش دیالوگ گفتن رو نجات میداد.
از نیمه دوم به بعد ریتم یه مقدار بهتر شد مخصوصا زمانی که همراه با دیالوگ گفتن، حرکت های طراحی شده با تکنیک سیلوئت رو در بکگراند داشتیم که واقعا توی این بخش بی نظیر عمل کرده بودن.
من کلا داستان های با تم وحشت رو میپسندم و گریم و لباس هم کمک زیادی به روایت کار کرده بودن.
حتی بازی با دکور رو در بخش پایانی واقعا دوست داشتم.
در کل این کار به نظرم اگه با مدت زمان کوتاه تر، ریتم بهتر در قسمت دیالوگ گفتن و البته بازی های طبیعی تر اجرا بره فوق العاده درخشان خواهد بود البته که همین الان هم تو دسته ی مورد علاقه من در این ژانر ... دیدن ادامه ›› قرار گرفته.
(واقعا دوست داشتم جای عکاس این کار باشم و از نمای دور میتونستم قاب بندی هایی که خلق میشه رو ثبت کنم.چه تصویرسازی های به یاد ماندنی که توی ذهنم از این نمایش حک شد.)
خسته نباشید به همه به امید کارهای آینده.