با درود به تمامی عوامل فیلم. برای ادای احترام به نبوغ و خلاقیت سروش جان صحت کلاه از سر بر میداریم. فیلمی با دیالوگ های مینیمال و کَستِ مختصر و مفید در نهایت اختصار absurdترین فیلم کمدی امسال بود. سالن کاملاً رو هوا بود و همه می خندیدند. برای گرفتن پیامهای اجتماعی و فلسفی هم بسیار بسیار حرف برای گفتن داشت. ریتم و تِمپویِ فیلم بسیار آرام و تاثیرگذار. سبک زندگی پوچ امروزی آغشته به مصرف مواد مخدر و زندگی های از هم پاشیده و روابط موازی و در نهایت سقوط ارزش انسانی همگی در فضای کمیک منتقل می شوند. وقتی دوستان برای نجات جان یه دوست دیگه و یا ادامه دادن تفریح و سرگرمی خودشون با هم مشورت می کنند، و یادشون میره که همراه خودشون ببرنش. یعنی مرده و زنده بودن افراد آنقدر اهمیت نداره که گَپ‌های دوستانه را عقب بندازه. مگه داریم؟ نماهای داخلی و زاویه دوربین متفاوت و طبیعت زیبا در آخرین پلان فیلم. از قطعه انتخاب شده «چمن سبز» Tom Waits که دیگه نمیشه گذشت. قلبهایی آغشته به مُهر خاموشی. ارزش دیدن مجدد هم داره. عالی. عالی.