اداپشن جناب صلاحی برای من از چند منظر مورد توجه بود.
یکی حضور تعداد بازیگر در یک عمق کم که جسارت زیادی میخواست، انتخاب این سالن همچون یک شمشیر دولبه بود که به گمان من نقطه قوت و ضعف اجرا در همین انتخاب بود، در اون شلوغی واقعا چیدمان و میزانسن کار دشواریه که در صحنه های کم ازدحام تر موفق عمل کرد، شاید برخی مسائل به ذائقه برگردد اما نشستن هیئت بازیگران در گوشه ها با آن لباسهای مشکی برخی اوقات من را به دسته های عزاداری سوق میداد.
دوم بحث بازی و حرکات است که، کار یک دستی نبود، تعدادی از بازیگران بودند که تمرین به مراتب بیشتری برای هماهنگی میخواستند یا به چهره و میمیک صورتشان خیلی فکر نشده بود، به طور مثال خشم، خوشحالی و ..‌. در صورت برخی از آنها به شکل تصنعی وجود داشت.
سوم بحث ایده های خوبی بود که کارگردان و تیم اجرا داشتند و برخی به خوبی پیاده شدند و از تماشایش لذت بردم اما برخی گویی در حد ایده باقی ماند و خیلی نتوانست من را درگیر کند
از لحاظ طراحی لباس و نور هم من خیلی تحت تاثیر قرار نگرفتم و وجود گروه موسیقی که بسیار پرزحمت هم بودند و ایده راوی و پروجکشن خیلی برای من یاری ... دیدن ادامه ›› رسان نبود.
از طرفی خود نمایش دارای پرده های گوناگونی است که برای من در برخی از آنها مانند یک اپیزود بود و دارای یک انسجام کلی و پیوستار نبود.
به هر حال برای من یک اجرای متهورانه بود چون وقتی از مکبث، هملت و ریچارد و متن های اینچنینی صحبت میکنیم میدونیم که اقتباسهای زیادی از ان انجام گرفته و اغلب تیاتر دوستان اجراها و نمایشنامه خوانی های زیادی از آن را تجربه کرده اند.
در آخر برای این تیم شریف آرزوی اجراهای زیاد و موفق را دارم.

پی نوشت: لطفا به مهمانهای نمایش آداب تماشا را توضیح دهید،خواسته زیادی نیست صحبت نکردن، تلفن چک نکردن و غذا نخوردن. در ثانی در برگه نمایش آن طور که من دیدم نوشته شده است کودک ۵ سال به بالا می‌تواند نمایش را ببیند، در صورتی که دست کم این یک نمایش ۱۵ سال به بالاست و صحنه ها و شخصیت هایی دارد که میتواند عامل تروما و اختلالات پایدار در زیر این سن باشد.

امتیاز من با اندکی صعود ⭐⭐⭐
پراجرا باشید.