درود ( این نظر کاملا شخصی ست ).در ستایش مرگ....در ستایش زندگی....در ستایش عشق ....در ستایش خانواده.و.در ستایش نارنگی ..برای بار دوم با دو نفر از اعضای خانواده ام به دیدن این تاتر امدم..و کمی اشک ریزی که مادرم در پایان کار به یاد خانواده اش ریخت کمی حالم را دگرگون کرد..اما از ان کارهاست که داستانش بسیار به خانواده های اغلب ما نزدیک است..و پرتابت میکند به خاطرات دور در کنار واقعیتهای نزدیک.....
بی تو نه کار این جهان لنگ شده
نه بین زمین و آسمان جنگ شده
نه کوه شده آبو.. نه دریا شده خشک
اما دل من برای تو تنگ شده.
یاد تمام رفتگانی که برای ما خاطره خوب ساخته اند به خیر..